پسر بچه ای تند خو در روستایی زندگی میکرد. روزی پدرش جعبه ای میخ به او داد و گفت هربار که عصبانی میشود و کنترلش را از دست میدهد باید یک میخ در حصار بکوبد. روز نخست پسر 37 میخ در حصار کوبید. اما به تدریج تعداد میخ ها در طول روز کم شدند. او دریافت که کنترل کردن عصبانیتش آسان تر از کوبیدن آن میخها در حصار است. در نهایت روزی فرا رسید که آن پسر اصلا عصبانی نشد. او با افتخار این موضوع را به اطلاع پدرش رساند و پدر به او گفت باید هر روزی که توانست جلوی خشم خود را بگیرد یکی از میخهای کوبیده شده در حصار را بیرون بکشد. روزها سپری شدند تا اینکه پسر همه میخها را از حصار بیرون آورد. پدر دست او را گرفت و به طرف حصار برد.

"کارت را خوب انجام داری پسرم. اما به سوراخهای حصار نگاه کن. حصار هیچوقت مثل روز اولش نخواهد شد. وقتی موقع عصبانیت چیزی میگویی، حرفهایت مثل این، شکافهایی برجای میگذارند. مهم نیست چند بار عذر خواهی کنی، چون اثر زخم همیشه باقی می ماند."

مراقب حرفهایتان باشید، چون می توانند بسیار آزار دهنده باشند و اثراتشان برای سالها باقی بماند.
 

 مطب تاریکم آرزوست

به دنبال خدا می گردی؟
خدا همین جاست ... 
خدا همان گنجشکی است که صبح برای تو می خواند، خدا در دستان مردی است که نابینایی رااز خیابان رد می کند ،خدا در اتومبیل پسری است که مادر پیرش را هر هفته برای درمان به بیمارستان می برد، خدا در جمله ی "عجب شانسی آوردم" است!! خدا خیلی وقت است که اسباب کشی کرده و آمده نزدیک من و تو!! خدا کنار کودکی است که می خواهداز فروشگاه شکلات بدزد!! خدا کنارساعت کوک شده ی توست، که می گذارد 5 دقیقه بیشتر بخوابی!!
از انسانهای این دنیا فقط خاطراتشان باقی می ماند و یک عکس با روبان مشکی، از تولدت تا آن روبان مشکی، چقدر خدا را دیدی؟!
خدا همین جاست!
خدایا دوستت دارم...

خاطرات زمستان را به بهار نیاور!

گستاح بودن آسان است. به تلاش نیازی ندارد و نشانه ضعف و ناامنی است. مهربانی بیانگر تأدیب نفس و عزت نفسی عظیم است. مهربان بودن در هنگام برخورد با افراد گستاخ آسان نیست. مهربانی خصیصه کسی است که کارهای فکری مثبت زیادی انجام داده و به بینش عمیقی از خود فهمی و عقل دست یافته است. مهربانی نشانه قدرت است نه ضعف.

در یک مکالمه ای خیلی ساده وحشت ناک ترین جمله بیان می شود؛ «غیر از روز انسانی هرچه باشد فرقی ندارد.»

چرا باید از روز انسانی بیزار باشیم؟ در روز انسانی چه حوادثی اتفاق افتاده است که باید از آن متنفر باشیم؟ اما این جمله بیان واقعی از روزگار، زمانه، و جوانان تازه به دوران رسیده است؛ هرچند گستردن آن به حوزه‏ی زندگی تمامی

نیمه ای شب کلافه و سرگردان سایتها هستم، از موزیک باران به آنلاین فا و از آنجا به جمهوری سکوت، رادیو زمانه و... بالاخره به فیس بوک می رسم. کسی از دوستانم آنلاین است، سلام می دهم. چرا تا این وقت شب بیداری؟ می گوید شبها بیدارم و روزها می خوابم، حالا هم انگلیسی گوش می دهم.

بدون مقدمه می گوید: «من از روزهای سگی لذت می برم. روزهای که به قول ایرانی ها داغونم.»